بیماریهای محیطی (Environmental Disease; ENVDs) بیماریهای غیرقابل انتقال هستند که وقتی افراد بهطور مداوم در معرض مواد شیمیایی محیطی سمی مانند آلایندههای آلی پایدار (POPS)، ترکیبهای آلی فرار و نیمهفرار، و فلزات انتقالی (عناصر واسطه) قرار میگیرند، ایجاد میشود. سایر عوامل موثر بر این بیماریها عبارتند از: تابش، پاتوژنها، آلرژیها و استرس روانی. بااینحال، اثر این دسته از عوامل در مقایسه با مواد شیمیایی که تمرکز اصلی این بررسی است، ناچیز است. این بیماریها بهطورکلی دیر شروع شده و تنها پس از قرارگرفتن زیاد در معرض سموم ظاهر میشوند. بااینحال، در سالهای اخیر، سن شروع این بیماریها رو به کاهش است [1]. برای همه بیماریهای محیطی مورد بحث، تاثیر کامل ژنتیک و همچنین عوامل محیطی در شروع این بیماریها شناخته و تائید شده است. بااینحال، براساس مطالعات تائیدشده که، شیوع این بیماریها بهطور قابلملاحظهای با قرارگرفتن در معرض مواد شیمیایی محیطی سمی افزایش مییابد، و نیز بیش از یک عامل خارجی ممکن است باعث یک بیماری مشخص شود. براساس تخمین سازمان بهداشت جهانی، 24% بیماریهای جهانی ناشی از تاثیرات و فشارهای محیطی است [2]. همچنین بیان شده که با انتخابهای شیوه زندگی میتوان مانع 40 درصد از سرطانها در جهان شد [3].
افزایش سریع بروز این بیماریها در نتیجه صنعتیشدن، تغییرات در شیوههای کشاورزی و افزایش در معرض قرارگیری با مواد شیمیایی سمی که در نتیجه این فعالیتها در محیط منتشر شده، است. تغییرات سبک زندگی، از جمله افزایش استفاده از دخانیات و ارائه گسترده غذاهای فرآوریشده به میزان قابلتوجهی در گسترش این بیماریها موثر است.
از جمله این بیماریها میتوان به موارد متابولیکی، قلبی-عروقی (فشارخون، بیماریهای ایسکمیک قلب و...)، اختلالهای عصبی-تکاملی (آلزایمر، پارکینسون و...)، ﻣﻌﻠﻮﻟﻴﺖهای ﺟﺴـﻤﻲ و ذﻫﻨـﻲ، بیماریهای ایمونولوژی و آلرژی، اختلالات اسکلتی-عضلانی، بیماریهای تنفسی (آسم، بیماری مزمن انسداد ریه)، سرطان (کمخونی دوران کودکی، سایر سرطانهای کودکی، سرطان سینه، سرطان کلیه، و سایر سرطانهای متعدد) و... اشاره کرد.
/Portals/0/DMX/pic/pic1/3-%20environmental-diseases.pdf → لینک مقاله انگلیسی